تبادل
لینک هوشمند
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
1- هسته:
هسته ترانسفورماتور از ورق الکتریکی به ضخامت 0.3 میلیمتر که در عرض های مختلف بریده شده تشکیل میشود که در نهایت پس از چیدن دارای سطح مقطع تقریبا دایره ای شکل می گردد. به منظور کاهش تلفات آهن محل اتصال ورق ها به یکدیگر دارای زاویه 45 درجه می باشد و اتصال بصورت فاق و زبانه انجام میگیرد.
2- سیم پیچ :
کلیه ترانسفورماتور های مصرف داخلی دارای دو سیم پیچ (فشار قوی و فشار ضعیف )می باشند که در ابعاد مختلفی پیچیده میشوند.سیم پیچ های فشار ضعیف از سیم تخت با عایق کاغذی یا فویل مسی بصورت سیم پیچ استوانه ای تولید می گردد.سیم پیچ های فشار قوی از سیم گرد و یا تخت با عایق لاکی بصورت سیم پیچی لایه ای و برای قدرت بالاتر بصورت کلافی و مرکب از قرار گیری کلاف ها بروی هم تشکیل میشود .
جهت هدایت دمای حاصله(ناشی از تلفات مس ) به خارج و جلوگیری از تمرکز و ازدیاد دما در داخل سیم پیچ ها بر حسب مدل، کانال هایی موازی با محور یا عمود بر محور پیش بینی میشود.
3- مواد عایقی :عایق بندی ترانسفورماتور توسط مرغوبترین مواد عایقی مانند کاغذ عایق ، مقوای عایق و فیبر عایق صورت می گیرد. رطوبت هوای محیط که به مرور در مواد عایقی راه می یابد توسط کوره های خشک کننده تحت خلا جدا می گردد بطوریکه مواد عایقی موجود ترانسفورماتور کاملا خشک و عاری از رطوبت می باشند.
4-انشعابات سیم پیچ و قابلیت تنظیم ولتاژ :
تغییرات جزئی ولتاژ شبکه را می توان با تغییر نقاط اتصال سیم پیچ فشار قوی بر طرف نمود، بنحوی که ولتاژ مورد نیاز مصرف کننده ثابت بماند. تغییر دادن نقاط اتصال و استفاده از انشعابات سیم پیچ فشار قوی در حالت بی برقی توسط کلید تنظیم ولتاژ صورت می گیرد.
تنظیم وتغییر ولتاژ در سیم پیچ فشار ضعیف، کمتر صورت می گیرد.معمولا در طرف فشارضعیف ولتاژ400 ولت ( سه فاز) و 231 ولت برای تک فاز می باشد.
5-مخزن :
ترانسفور ماتور ها بسته به قدرت ، گرمای حاصله و استحکام مکانیکی مورد لزوم دارای مخازنی از نوع ورق صاف کنگره ای و یا رادیاتوری می باشند. کف مخزن محکمتر از سایر نقاط آن ساخته شده و شاسی مجهز به چرخ های انتقال به آن جوش داده می شود .در قسمت پایین مخزن شیر تخلیه روغن نصب گردیده است. همچنین پیچ هایی جهت برقراری ارت در نظر گرفته میشود.
6-مقره های فشار قوی و فشار ضعیف :
بروی مقره های فشار قوی جرقه گیرهایی متناسب با میزان بزرگترین ولتاژ ضربه ای قابل تحمل و ارتفاع محل نصب از سطح دریا تنظیم میگردد.
7- سیستم انبساط روغن :
الف ) منبع انبساط :
جهت انتقال روغن از ترانس به این مخزن در برابراضافه حجم روغن و از مخزن به ترانس در صورت کمبود روغن است.
ب ) سیستم هرمتیک :
در این نوع ترانسها ، منبع انبساط وجود ندارد و انبساط و انقباض وله ها روی مخزن تحت فشار روغن داخل آن فضای لازم جهت جبران وافزایش – کاهش حجم روغن را ایجاد می نماید، لذا در این نوع ترانسفورماتورها منبع انبساط و رطوبت گیر وجود ندارد.
تجهیزات نصب شده روی ترانسفورماتور :
1-رله بوخهلتس :
این رله بروی ترانسهای کنسرواتور دار نصب میشود و برای ترانسهای هرمتیک میتوان از تجهیزات خاص همچون رله هرمتیک و DGPT که عملکرد مشابه بوخهلتس دارند استفاده نمود. در این وسیله حفاظتی، گاز های ایجاد شده از تجزیه روغن ناشی از تخلیه جزئی و کامل و نقاط داغ غیر مجاز در داخل ترانسفورماتور جمع میشود، بطوریکه اگر میزان گاز بوجود آمده از حد معینی تجاوز نماید با اتصال دو کنتاکت موجود در آن آلارم و سپس فرمان قطع ارسال میشود.
2-ترمومتر روغن :
ترمو متر با داشتن یک عقربه، میزان دمای روغن ترانسفورماتور را نشان میدهد و دارای دو میکرو سوئیچ قابل تنظیم بوده که با توجه به دمای مجاز روغن تنظیم میگردند. از این کنتاکت ها میتوان برای فرمان اخطار و قطع استفاده نمود.
3-رطوبت گیر :
بروی کلیه ترانس ها رطوبت گیر نصب می گردد. در حالت عادی رنگ ماده رطوبت گیر باید آبی تیره باشد که پس از اشباع با رطوبت به رنگ صورتی روشن تغییر رنگ داده که در این صورت باید آن را با ماده خشک تعویض نمود.
4- روغن نما :
الف ) روغن نما عقربه ای :
درجه روغن نما در روی منبع انبساط جهت نشان دادن سطح روغن نصب می گردد. عقربه روغن نما در دمای محیط 20 درجه سانتیگراد باید روی علامت 20+ قرار گیرد.
ب) روغن نما چشمی :
با توجه به عدم وجود منبع انبساط در ترانسهای هرمتیک جهت کنترل سطح روغن و شارژ احتمالی روغن از FILLING PIPE که روی در پوش نصب میشود استفاده می گردد. جهت کنترل سطح روغن از روغن نمای چشمی استفاده شده که قرار داشتن گوی داخل آن در بالا نشاندهنده سطح روغن مناسب در ترانس است.
سیستم خنک کنندگی ترانسهای قدرت
اصولا در ترانسهای قدرت در اثر القای متقابل سیم پچها ، تولید گرما و حرارت می شود که بسته به بار اعمالی به ترانس این گرما میتواند حتی منجر به آسیب دیدن سیم پیچ ها شود . یکی از اجزای اصلی در خنک شدن ترانس ها روغن ترانس است که با توجه به ویسکوزیته آن و مدت زمان بهره برداری از ترانس میتواند نقش مهمی در خنک شدن ترانس داشته باشد . در ترانسهای با کار کرد بالا تر بدلیل رسوبات روغن و ناخالصی های موجود در آن میزان خنک شوندگی ترانس کمتر خواهد شد.عموما در ترانس ها با قدرت بالا ، از رادیاتورها استفاده میشود که در ترانسهای با قدرت 500 کیلو ولت آمپر به بالا تنها از پره های خنک شونده و در ترانسهای 1000 کیلو ولت آمپر به بالا از رادیاتورهایی که روغن در آن به جریان می افتد استفاده می شود. در ترانسفورماتورهای با توان بالا و ولتاژ بالا از سیستمهایی چون فن های کنترل شونده و پمپ ها جهت خنک کردن ترانس استفاده میشود که به هر یک اشاره خواهیم کرد .
در ترانسهای قدرت با توان بالا از دتکتورهای دما استفاده میشود تا دمای روغن و سیم پیچ ترانس را تحت مراقبت داشته باشند . ترمومترهای روغن و سیم پیچ ، خود نیز دارای جزئیات زیادی هستند که انشاالله در مقالات بعدی به آن می پردازیم. این ترمومترها سنسورهای حرارتی دارند که دمای ترانس را تشخیص داده و با رسیدن به نقاط بحرانی فرمان به وصل مدارات خنک کننده و اگر باز هم جواب گو نباشد به رله های حفاظتی فرمان صادر می کنند تا نسبت به قطع ترانس از بار اقدام شود تا از صدمات احتمالی جلوگیری بعمل آید . میزان دمای ترانس قدرت در میزان جریان دهی آن موثر است یعنی با زیاد شدن دمای سیم پیچ ها تلفات زیاد شده و از ترانس بار کمتری را میتوان اخذ نمود . لذا سیستم خنک کنندگی ترانس در فصول گرم سال بسیار حائذ اهمیت می باشد.
ظرفیتی که برای ترانسفورماتورهای قدرت ذکر میشود با لحاظ در مدار بودن سیستم خنک کنندگی لحاظ می گردد مثلا شاهدیم که بروی پلاک یک ترانس ، ظرفیت به این شکل بیان شده است: 22500- 30000 KVA . که با در مدار بودن سیستم خنک کنندگی حد اکثر تا 30 مگا ولت آمپر ظرفیت ترانس خواهد بود . مشاهده میشود که با بکار آمدن سیستم خنک کنندگی میتوان تا 30% بیشتر از معمول از ترانس بار کشید . سیستمهای مختلفی در بکار گیری خنک شوندگی ترانس کاربرد دارد که آن هم بسته به موقعیت محل نصب ترانس و ارتفاع و میزان بار آن خواهد بود .
در ترانسفورماتورهای قدرت باید دقت نمود که رادیاتورها بدقت نصب شده باشند و شیرهای پروانه ای آنها هم در قسمت بالا و هم در قسمت پائین باز شده باشند و پیچ چفت کننده آنها محکم شده تا بر اثر گردش روغن و فشار روغن شیر ها خود بخود بسته نشوند. عمل خنک کنندگی روغن در رادیاتورها صورت می گیرد . لذا شکل رادیاتورها وترتیب آنها در میزان خنک کنندگی موثر است . بطور معمول رادیاتورها را خیلی ظخیم نمی سازند بنابراین در نصب باید دقت نمود تا آسیب نبینند .رنگ رادیاتور ها هم دارای اهمیت است که امروزه بیشتراز رنگ های روشن استفاده میشود . با گرم شدن روغن و حرکت آن به سمت بالای ترانس قدرت ، روغن به رادیاتورها وارد شده و پس از، از دست دادن حرارت به پائین رادیاتور منتقل شده و مجدداً وارد ترانس میشود . این روند ادامه خواهد داشت تا دمای ترانس به حد نرمال برسد . در مواقعی بعلت بار زیاد ترانسفورماتور و لزوم سریعتر خنک شدن روغن ترانس ، از پمپهای گردش روغن استفاده میشود که با بکار گیری آنها روغن را وارد رادیاتور کرده و سریعتر خنک میشوند . خنک شدن رادیاتورها هم میتواند توسط گردش طبیعی هوا باشد و هم اینکه هوا را نیز به داخل رادیاتورها دمیده ( توسط فن ها ) تا سریعتر خنک شوند و در مواقعی هم از هر دو سیستم ( پمپ و فن ) استفاده میشود . در ترانسهای داخل محفظه های بسته ( پستهای زیر زمینی ) از سیستم های گردش آب نیز برای خنک کردن روغن استفاده میشود که توسط رادیاتورهای مخصوص آب را از کنار روغن عبور داده و روغن را خنک می کنند . نوع سیستم خنک کنندگی را بروی پلاک ترانسها ذکر میکنند که عموما بصورت حروف اختصاری بیان میشود که به آن خواهیم پرداخت :
الف : سیستمONAN ( Oil Natural-Air Natural ) :
در این سیستم ، هوا به طور طبیعی با سطح خارجی رادیاتورها بر خورد می کند و رادیاتورها به طور طبیعی با هوا خنک می شوند. همچنین گردش روغن در ترانسفورماتور نیز به طور طبیعی صورت می گیرد ؛ یعنی روغن گرم بالا می رود و روغن سرد ، جای آن را می گیرد .این نوع سیستم خنک کنندگی مختص ترانسفورماتورهای با قدرت کم است ؛ زیرا با افزایش قدرت ترانسفورماتور ، حرارت سیم پیچ ها زیاد می شود و روغن باید با سرعت بیشتری در تماس با هوای بیرون قرار گیرد و عمل خنک کنندگی با سرعت بیشتری انجام شود .
ب : سیستم ONAF ( Oil Natural-Air Force ) :
در این سیستم ، گردش روغن در داخل ترانسفورماتور به طور طبیعی صورت می گیرد ؛ ولی فن های نصب شده روی بدنه رادیاتورها ، سرعت تماس هوای خارج با بدنه رادیاتور را افزایش می دهد . لذا روغن سریعتر خنک می شود و طبعاً می توان توان ترانسفورماتور را بالا برد . دمیدن هوا توسط فن ها می تواند به طور مداوم یا با فاصله تناوبی انجام شود ؛ بدین صورت که عملکرد فن می تواند تابعی از درجه حرارت روغن داخل ترانسفورماتور باشد و هنگامی که دمای روغن از حد معینی افزایش یافت ، فن ها به طور خودکار وارد مدار می شوند . البته هنگامی که درجه حرارت محیط خیلی بالا باشد ، ترانسفورماتور می تواند بدون سیستم فن و با خنک شدن طبیعی ، تقریباً تا دو سوم توان نامی خود کار کند و در صورتی که بخواهیم با توان نامی کار کند ، باید فن ها شروع به کار کنند .این نوع سیستم خنک کنندگی به طور وسیعی در ترانسفورماتورهای قدرت با توان بین 30 تا 60 مگا ولت آمپر مورد استفاده قرار می گیرد .
ج : سیستم OFAF ( Oil Force – Air Force ) :
در این سیستم ، گردش روغن در داخل ترانسفورماتور به کمک پمپ ها ، سرعت داده می شود تا انتقال حرارت با سرعت بیشتری انجام گیرد. فن های هوا نیز بدنه رادیاتورها را در تماس بیشتری با هوا قرار می دهند تا روغن را سریعتر خنک کنند. در این سیستم با توجه به سرعت بسیار بالای خنک کنندگی سیم پیچ ها، می توان قدرت نامی ترانسفورماتور را به مقدار قابل توجهی افزایش داد
د : سیستم OFWF ( Oil Force – Water Force ) :
در این سیستم ، ابتدا روغن توسط پمپ از بالای ترانسفورماتور وارد رادیاتور می شود تا پس از عبور از آن ، از پایین رادیاتور وارد ترانسفورماتور گردد . در رادیاتور ، آب خنک کنندگی هم توسط پمپ در خلاف مسیر روغن در رادیاتور عبور می کند که باعث کاهش دمای روغن می شود .
ه : سیستم ODWF (Oil Directed – Water Force ) :
در ترانسفورماتورهای با قدرت های بسیار بالا ، به منظور کاهش هرچه بیشتر دمای سیم پیچ ها و هسته باید روغن را توسط پمپ ها ، با فشار و جهت مناسب از قسمت تحتانی تانک ترانسفورماتور به داخل سیم پیچ ها و هسته هدایت نمود . همچنین مشابه روش قبل ، با استفاده از رادیاتور و چرخش روغن در داخل آن و به واسطه تماس غیر مستقیم با آب خنک کنندگی ، دمای روغن به مقدار مورد نظر کاهش می یابد که البته از این سیستم امروزه کمتر استفاده میشود .
اهمیت سیستم خنک کنندگی همانطور که بیان شد افزایش 20 تا 30 درصدی قدرت ترانس است که در زمان پیک بار بسیار قابل اهمیت است و از اضمحلال روغن ترانس و فرسایش آن در اثر حرارت زیاد هسته و سیم پیچ جلوگیری خواهد نمود و از قطعی های ناخواسته و ضرر های مالی ناشی از قطع برق پیشگیری میشود
نظرات شما عزیزان:
ادامه مطلب
